Ile jest cukru w cukrze, czyli co z tą muzyką na festiwalach muzycznych?

Długi majowy weekend już za nami, a to dopiero preludium tego, co będzie dziać się niebawem, bowiem oficjalnie można już stwierdzić, że wiosna zagościła u nas na stałe i tak jak grzyby po deszczu (którego lepiej żeby nie było) wyrastają kolejne imprezy plenerowe. Niedługo w Poznaniu odbędzie się coroczna studencka impreza pod nazwą Wielkie Grillowanie UAM, gdzie jak sama nazwa wskazuje studenci wszystkich poznańskich uczelni – nie tylko wskazanego Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza – spotykają się przy wspólnym pieczeniu kiełbaski połączonej z hektolitrami piwa i odrobiną muzyki. Niespełna miesiąc później pojawi się kolejna okazja do wspólnego imprezowania pod hasłem Juwenalia Poznań. Chyba nie trzeba tłumaczyć na czym całe zajście ma polegać. W skrócie: armia studentów, niczym rosyjskie wojsko, wkroczy na teren boiska Akademickiego Związku Sportowego, żeby razem uczcić swoje święto kolejnymi piwkami. Do tego dochodzi też muzyka. Muzyka.

„Jak Kozacy keczup sprzedawali”

Tytuł dzisiejszego tekstu nie bez przyczyny odnosi się do kultowej kreskówki produkcji radzieckiej – a dokładnie ukraińskiej – w której opisywane były losy Zaporoskich Kozaków, a w szczególności groteskowego tria. Oprócz specyficznego ukraińskiego humoru i elementów folkloru serial animowany pokazywał młodym widzom historię kozactwa i XVII wiecznej Ukrainy.

Kadr z kreskówki „Jak Kozacy”…

Przerwa na kawę

[- Wszystko w porządku, Taylor?

– Nie, nie do końca.

– Co się stało?]

Seria niepołączonych scen, których grawitacyjne centrum stanowi kubek kawy (wyjątkowo herbaty) i papierosy, nieco nienachalnego humoru oraz nietypowy klimat to cechy Coffe and Cigarettes Jima Jarmuscha. W każdej ze scen widzimy osoby prowadzące luźne rozmowy koncentrujące się wokół różnych myśli, jednakże nie wprowadzają one zbytniej głębi. Banalna gadka-szmatka często nieznajomych ludzi, których połączyła kawa i papierosy. Iggy Pop i Tom Waits rozmawiają o rzucaniu palenia zapalając kolejne fajki, Steve Buscemi wygłasza swoją teorię o złym bliźniaku Elvisa, a w moim skromnym zdaniem najlepszej aktorsko scenie Cousins?, Alfred Molina tłumaczy Steve’ovi Cooganowi, że jest jego kuzynem co prowadzi do zabawnego rozwiązania. Ostatnia, 11 scena ukazuje widzowi dwóch woźnych podczas przerwy na kawę. Starsi panowie prowadzą nostalgiczną rozmowę, która w istocie nie doprowadza do żadnej pointy, gdyż każda myśl sprowadzana jest w jakiś sposób do kofeinowego trunku.

[- Nie wiem. Czuję się oddzielony od świata. Straciłem kontakt ze światem… Znasz tę piosenkę Mahlera? „I have lost track of the world”?

– Nie.]

Twarz wypij, wymaluj

Na wstępie pragnę zaznaczyć, że mój tekst nie jest tekstem reklamowym. Jest sponsorowany wyłącznie przeze mnie i przez załogę Podsłuchaj. Miało być o jedzeniu. Jak więc wykoncypowałam – o piciu również. Dzisiaj zatem o piciu soków firmy na literę H, a konkretnie o piciu śpiewającym. I o paru innych rzeczach także.

Muzyką w reklamach zajmuje się aktualnie pewnie niejeden badacz – tematyka to tyleż przyjemna, co skomplikowana. Mój „pomarańczowy song” (jak pozwolę sobie nazwać to małe śledztwo) ma więc na celu jedynie wstępne zainteresowanie Czytelnika. Może zainspirowanie?

Pomarańcze

Citrus sinensis – pomarańcza słodka – rodzina rutowate, rodzaj cytrus. Identyfikowane przez ludzi z kulistymi jagodami barwy pomarańczowej. Największą popularnością cieszą się podczas świąt Bożego Narodzenia, kiedy są masowo eksponowane na półkach marketów, a także w okresie letnim, gdy wyciska się z nich niebiański nektar. Dokładne pochodzenie rośliny nie jest znane, jednak wiadomo, że zawłaszczyła sobie serca wszystkich miłośników owoców. Po kilku wiekach swojej obecności w Europie, zaczęła pojawiać się w malarstwie, poezji i muzyce; język sztuki nadał jej miejsce szczególne –pomarańcza stała się symbolem miłości.

P. Cezanne, Martwa natura z jabłkami i pomarańczami (1895) [źródło: paulcezanne.org]