Zadzierając z facetami, czyli co tu tak głośno?

W ciągu dwóch lat od założenia zespołu wyprzedały kilka tras koncertowych w Wielkiej Brytanii i w całej Europie, Japonii i Australii. W ciągu ledwie pięcioletniej kariery współpracowały z takimi zespołami jak Ramones, Sex Pistols, Generation X czy Tom Petty and the Heartbreakers. Ich najpopularniejszy singiel osiągnął szczyty sprzedaży i popularności niemalże jak Led Zeppelin czy Abba.

Chłostająca czwórka, czyli co tu tak głośno?

Gdy punkowo-metalowa spuścizna drugiej połowy lat 70. – Nowa Fala Brytyjskiego Heavy Metalu nabrała ogromnej siły, następnym dość oczywistym krokiem było przedostanie się muzyki metalowej do mainstreamu. Jedynym sposobem aby się tam dostać było ugrzecznienie wizerunku długowłosego harleyowca o szemranym profilu (kryminalnym). Trafne okazało się ubranie długowłosego harleyowca w ciasne i błyszczące skóry i otoczenie go paroma tańczącymi półnagimi (ćwierćubranymi) kobietami. W ten sposób narodził się hairmetal (tudzież glam metal), którym jednocześnie gardzono i uwielbiano. Jednakże to nie hairmetal cieszył się największą popularnością.

Heavy metal thunder, czyli skąd ten hałas?

Próbując spisać dla Was historię muzyki metalowej należy zacząć od początku. Rock and roll początkowo kojarzący się z piosenkami o miłości i zabawie stopniowo dorastał. Paradoksalnie dojrzałość rocka wiąże się ze zdominowaniem go przez ludzi młodych. Młodociana postawa buntownika znalazła swoje ujście w muzyce, lecz wyrażała się zupełnie inaczej niż w kontrkulturze hippisowskiej, ponieważ muzyka rockowa stopniowo przybierała charakter coraz bardziej agresywny. Na przełomie lat 50. i 60. agresja muzyczna osiągnęła apogeum, przełamując się i tworząc całkowicie nową estetykę, w której wartością stała się odrębność od kanonu, chęć prowokacji i buntu przeciwko wszelkim normom – zarówno stylistycznych, moralnych, jak i społecznych. Jakkolwiek na to nie spojrzeć, agresja ta, wywołała olbrzymie zamieszanie w muzyce współczesnej, przeobrażając się z niszowej kontrkultury młodych w jeden z głównych nurtów muzycznych i kulturowych.

Co tu tak Głośno jak Diabli

To co graliśmy było dla wielu ludzi antymuzyką. Mówili, że nie można grać tak głośno, na co my odpowiadaliśmy: „Pewnie, że można. Musisz tylko pogłośnić swój wzmacniacz idioto”.

Głośno jak diabli. Kompletna historia metalu bez cenzury (Wydawnictwo Kagra, 2013) jest książką o ciągle żywej i rozwijającej się muzyce. Muzyce, która zniszczyła grzeczny obrazek chłopca z gitarą i obróciła pacyfkę o 180 stopni. Podpalając ją, kopiąc i strzelając do niej. Muzyka, która stała się jednym ze stałych elementów kontrkultury jak i olbrzymią kartą w historii muzyki współczesnej.